പ്രവാസികള്‍ നാട്ടിലേയ്ക്ക് അയക്കുന്ന ഓരോ രൂപയ്ക്കും 12.36% സര്‍വ്വീസ്‌ ചാര്‍ജ്ജ്‌... തികച്ചും സ്വാഗതാര്‍ഹമായ തീരുമാനം.... കാരണം ഇത്രനാളും ജീവന്‍ പണയംവെച്ച്, കുടുംബത്തെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ മാത്രം ഒതുക്കി നമ്മള്‍ ഇന്‍ഡ്യയുടെ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിയെ മുച്ചൂടും തകര്‍ക്കുകയായിരുന്നല്ലോ... സോണിയ ചേച്ചിയെ മുന്നിലിരുത്തി UPA എന്ന അധാര്‍മ്മിക സര്‍ക്കാരാകുന്ന കൊതുമ്പുവള്ളം തുഴയുന്ന മന്മോഹന്‍ അണ്ണന് തീര്‍ത്താല്‍ തീരാത്ത കടപ്പാട് രേഖപ്പെടുത്തി ഞാന്‍ തുടങ്ങട്ടെ....
നാട്ടിലെ കുടുമ്പം മൂന്നു നേരം ആഹാരം കഴിക്കുവാന്‍, അല്ലെങ്കില്‍ കുട്ടികളുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനായി, സഹോദരിയുടെ വിവാഹത്തിനായി, ബാങ്ക് ജെപ്തി ചെയ്യുനതിനു മുന്‍പേ ജെനിച്ചു വളര്‍ന്ന ഭവനം സ്വന്തമാക്കാന്‍ ഒരുനേരത്തെ ആഹാരം കുറച്ച് ജീവിക്കുന്ന ഒട്ടേറെ പ്രവാസികളെ എനിയ്ക്ക് നേരിട്ടറിയാം... പലപ്പോഴും അത്തരക്കാര്‍ക്കിടയിലേയ്ക്ക് നേരിട്ടിറങ്ങി ചെല്ലുമ്പോള്‍ ഹൃദയഭേദകമായ പല സത്യങ്ങളും ആവും പുറത്തുവരിക...
കുറച്ചുനാള്‍ മുന്‍പുവരെ പ്രവാസി എന്നാല്‍ വെറുമൊരു കറവപ്പശു മാത്രം ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ഇന്നത് ഒരു അറവുമാടിന്‍റെ അവസ്ഥയിലേക്ക് മാറിമാറി വരുന്ന ഭരണകൂടങ്ങളും, സമൂഹവും ചേര്‍ന്ന് ചേര്‍ന്ന് കൊണ്ടെത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്... പ്രതികരണ ശേഷിവരെ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് മരവിച്ച് വെറും ജീവനുള്ള ശവങ്ങളായി കഴിയുന്ന പിഴിഞ്ഞ് മനിമാളികകളും വിദേശ പര്യടനങ്ങളും നടത്താന്‍ മത്സരിക്കുന്ന പത്തു പൈസക്ക്‌ വിലയില്ലാത്ത ഈ രാഷ്ട്രീയ കോമരങ്ങള്‍ ഒരിയ്ക്കലും അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകില്ല, ഓരോ രൂപയ്ക്കും പ്രവാസികള്‍ അവരുടെ ജീവന്‍റെ ഒരു അംശമാണ് പകരം നല്‍കുന്നതെന്ന്, അവര്‍ സഹിക്കുന്ന യാതനകള്‍, നഷ്ട്ടങ്ങള്‍, എന്തിനേറെ ജീവന്‍റെ ഒരു ഭാഗം വരെ നഷ്ട്ടമാകാത്ത എത്ര പ്രവാസികള്‍ ഉണ്ട്...
ജെന്മനാടിന്‍റെ ഊഷ്മളതയെ, സ്വന്തം മണ്ണിനെ, സ്വന്തം മാതാപിതാക്കളെ, സ്വ വധുവിനെ, എന്തിനേറെ സ്വന്തം ചോരയില്‍ ഉണ്ടായ കുഞ്ഞിനെ പോലും തടവറയില്‍ അടക്കപ്പെട്ട കുറ്റവാളികളെ പോലെ സമയം തിട്ടപ്പെടുത്തി കാണേണ്ട ഒരവസ്ഥ പ്രവാസികള്‍ക്കല്ലാതെ മറ്റൊരാള്‍ക്കും ഇതുവരെ ഉണ്ടായിക്കാണില്ല...
സ്വന്തം നാടിന്‍റെ അതിര്‍ത്തി കാക്കുന്ന ജവാന്മാരെ വര്‍ണ്ണിക്കാന്‍ വാക്കുകള്‍ കിട്ടാതെ വശം വദരാകുന്ന സമൂഹമേ ഒരിയ്ക്കലെങ്കിലും നിങ്ങള്‍ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ... ഈ നാടിനെ കാക്കുന്ന സാമ്പത്തിക സ്രോതസ് എന്താണെന്ന്... തീര്‍ച്ചയായും അത് പ്രവാസിയുടെ ചോരയുടെ മണമുള്ള മുഷിഞ്ഞ നോട്ടുകെട്ടുകള്‍ മാത്രമാണ്... എങ്കിലും എന്നും അവഗെണനകള്‍ മാത്രം ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വരുന്ന ഓരോ പ്രവാസികളെയും അവരെ വര്‍ഷങ്ങളോളം കാത്തിരിയ്ക്കുന്ന കുടുംബത്തെയും പറ്റി ഇതുവരെ ആരേലും ഒരിയ്ക്കലെങ്കിലും ഒന്ന് നെടുവീര്‍പ്പിടുക എങ്കിലും ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ...???
വിമാനജീവനക്കാരുടെ സമരം മൂലം ആദ്യത്തെ ആണി ഞങ്ങളുടെ ശവപ്പെട്ടിയില്‍ തറച്ചുകഴിഞ്ഞു... നിയമസഭയ്ക്ക് അകത്തും പുറത്തും വാതോരാതെ രാഷ്ട്രീയവും അരാഷ്ട്രീയവും അശ്ലീലവും, ഗുണ്ടായിസവും കാട്ടുന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ ഒരിയ്ക്കല്‍ പോലും ഈ എയര്‍ഇന്‍ഡ്യ ജീവനക്കാരുടെ സമരം ദുരിതത്തില്‍ ആഴ്ത്തിയ പാവം മറുനാടന്‍ മലയാളികളുടെ കഷ്ട്ടപ്പാടിനെ കുറിച്ച് ഒരു വാക്കും മിണ്ടി കണ്ടില്ല...
ഒന്നും വേണ്ട, അംഗീകാരംഗളോ, പ്രശംസകളോ ഒന്നും... ഒന്ന് ജീവിയ്ക്കാന്‍ അനുവദിച്ചാല്‍ മാത്രം മതി... ഞങ്ങളെ ഇനിയെങ്കിലും ഒന്ന് വെറുതെ വിട്ടുകൂടെ....???
ഒരു കാര്യം ഞാന്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കട്ടെ, ഒരിക്കല്‍ സങ്കടിതരായിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ ആരാലും തോല്‍പ്പിക്കുവാന്‍ ആകാത്ത ഒരു ശക്തിയായി പ്രവാസികള്‍ മാറും... വെറും 4 മാസം ഞങ്ങള്‍ നാട്ടിലേയ്ക്ക് പണം അയക്കുന്നില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ചാല്‍ ആളോഹരി 10018 രൂപ കടബാധ്യതയുള്ള ഇന്‍ഡ്യാമഹാരാജ്യത്തിന്‍റെ അവസ്ഥ തികച്ചും ശോചനീയം ആകും എന്നുള്ളതിന് ഒരു സംശയവും ഇല്ല...
പ്രതികരിയ്ക്കാന്‍ മറന്ന ഒരുകൂട്ടം പ്രവാസികള്‍ക്കായി...
നാട്ടിലെ കുടുമ്പം മൂന്നു നേരം ആഹാരം കഴിക്കുവാന്‍, അല്ലെങ്കില്‍ കുട്ടികളുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനായി, സഹോദരിയുടെ വിവാഹത്തിനായി, ബാങ്ക് ജെപ്തി ചെയ്യുനതിനു മുന്‍പേ ജെനിച്ചു വളര്‍ന്ന ഭവനം സ്വന്തമാക്കാന്‍ ഒരുനേരത്തെ ആഹാരം കുറച്ച് ജീവിക്കുന്ന ഒട്ടേറെ പ്രവാസികളെ എനിയ്ക്ക് നേരിട്ടറിയാം... പലപ്പോഴും അത്തരക്കാര്‍ക്കിടയിലേയ്ക്ക് നേരിട്ടിറങ്ങി ചെല്ലുമ്പോള്‍ ഹൃദയഭേദകമായ പല സത്യങ്ങളും ആവും പുറത്തുവരിക...
കുറച്ചുനാള്‍ മുന്‍പുവരെ പ്രവാസി എന്നാല്‍ വെറുമൊരു കറവപ്പശു മാത്രം ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ഇന്നത് ഒരു അറവുമാടിന്‍റെ അവസ്ഥയിലേക്ക് മാറിമാറി വരുന്ന ഭരണകൂടങ്ങളും, സമൂഹവും ചേര്‍ന്ന് ചേര്‍ന്ന് കൊണ്ടെത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്... പ്രതികരണ ശേഷിവരെ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് മരവിച്ച് വെറും ജീവനുള്ള ശവങ്ങളായി കഴിയുന്ന പിഴിഞ്ഞ് മനിമാളികകളും വിദേശ പര്യടനങ്ങളും നടത്താന്‍ മത്സരിക്കുന്ന പത്തു പൈസക്ക്‌ വിലയില്ലാത്ത ഈ രാഷ്ട്രീയ കോമരങ്ങള്‍ ഒരിയ്ക്കലും അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകില്ല, ഓരോ രൂപയ്ക്കും പ്രവാസികള്‍ അവരുടെ ജീവന്‍റെ ഒരു അംശമാണ് പകരം നല്‍കുന്നതെന്ന്, അവര്‍ സഹിക്കുന്ന യാതനകള്‍, നഷ്ട്ടങ്ങള്‍, എന്തിനേറെ ജീവന്‍റെ ഒരു ഭാഗം വരെ നഷ്ട്ടമാകാത്ത എത്ര പ്രവാസികള്‍ ഉണ്ട്...
ജെന്മനാടിന്‍റെ ഊഷ്മളതയെ, സ്വന്തം മണ്ണിനെ, സ്വന്തം മാതാപിതാക്കളെ, സ്വ വധുവിനെ, എന്തിനേറെ സ്വന്തം ചോരയില്‍ ഉണ്ടായ കുഞ്ഞിനെ പോലും തടവറയില്‍ അടക്കപ്പെട്ട കുറ്റവാളികളെ പോലെ സമയം തിട്ടപ്പെടുത്തി കാണേണ്ട ഒരവസ്ഥ പ്രവാസികള്‍ക്കല്ലാതെ മറ്റൊരാള്‍ക്കും ഇതുവരെ ഉണ്ടായിക്കാണില്ല...
സ്വന്തം നാടിന്‍റെ അതിര്‍ത്തി കാക്കുന്ന ജവാന്മാരെ വര്‍ണ്ണിക്കാന്‍ വാക്കുകള്‍ കിട്ടാതെ വശം വദരാകുന്ന സമൂഹമേ ഒരിയ്ക്കലെങ്കിലും നിങ്ങള്‍ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ... ഈ നാടിനെ കാക്കുന്ന സാമ്പത്തിക സ്രോതസ് എന്താണെന്ന്... തീര്‍ച്ചയായും അത് പ്രവാസിയുടെ ചോരയുടെ മണമുള്ള മുഷിഞ്ഞ നോട്ടുകെട്ടുകള്‍ മാത്രമാണ്... എങ്കിലും എന്നും അവഗെണനകള്‍ മാത്രം ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വരുന്ന ഓരോ പ്രവാസികളെയും അവരെ വര്‍ഷങ്ങളോളം കാത്തിരിയ്ക്കുന്ന കുടുംബത്തെയും പറ്റി ഇതുവരെ ആരേലും ഒരിയ്ക്കലെങ്കിലും ഒന്ന് നെടുവീര്‍പ്പിടുക എങ്കിലും ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ...???
വിമാനജീവനക്കാരുടെ സമരം മൂലം ആദ്യത്തെ ആണി ഞങ്ങളുടെ ശവപ്പെട്ടിയില്‍ തറച്ചുകഴിഞ്ഞു... നിയമസഭയ്ക്ക് അകത്തും പുറത്തും വാതോരാതെ രാഷ്ട്രീയവും അരാഷ്ട്രീയവും അശ്ലീലവും, ഗുണ്ടായിസവും കാട്ടുന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ ഒരിയ്ക്കല്‍ പോലും ഈ എയര്‍ഇന്‍ഡ്യ ജീവനക്കാരുടെ സമരം ദുരിതത്തില്‍ ആഴ്ത്തിയ പാവം മറുനാടന്‍ മലയാളികളുടെ കഷ്ട്ടപ്പാടിനെ കുറിച്ച് ഒരു വാക്കും മിണ്ടി കണ്ടില്ല...
ഒന്നും വേണ്ട, അംഗീകാരംഗളോ, പ്രശംസകളോ ഒന്നും... ഒന്ന് ജീവിയ്ക്കാന്‍ അനുവദിച്ചാല്‍ മാത്രം മതി... ഞങ്ങളെ ഇനിയെങ്കിലും ഒന്ന് വെറുതെ വിട്ടുകൂടെ....???
ഒരു കാര്യം ഞാന്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കട്ടെ, ഒരിക്കല്‍ സങ്കടിതരായിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ ആരാലും തോല്‍പ്പിക്കുവാന്‍ ആകാത്ത ഒരു ശക്തിയായി പ്രവാസികള്‍ മാറും... വെറും 4 മാസം ഞങ്ങള്‍ നാട്ടിലേയ്ക്ക് പണം അയക്കുന്നില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ചാല്‍ ആളോഹരി 10018 രൂപ കടബാധ്യതയുള്ള ഇന്‍ഡ്യാമഹാരാജ്യത്തിന്‍റെ അവസ്ഥ തികച്ചും ശോചനീയം ആകും എന്നുള്ളതിന് ഒരു സംശയവും ഇല്ല...
പ്രതികരിയ്ക്കാന്‍ മറന്ന ഒരുകൂട്ടം പ്രവാസികള്‍ക്കായി...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ